معنی سله باف - جستجوی لغت در جدول جو

سله باف

لغت نامه دهخدا

شبان، چوپان، نگهبان گله

(رُ دَ / دِ)

آنکه زره می سازد. (ناظم الاطباء). سازندۀ زره. زره گر:
زره باف گردون دوصد ماه و سال
نگردید تا حلقه ساز هلال
بنام سپهدار اقلیم شام
نشد این زره برکف او تمام.
ملا طغرا (از آنندراج).
رجوع به زره و زره گر شود

لغت نامه دهخدا

سله بن

دهی است جزء دهستان قزقانچای بخش فیروزکوه شهرستان دماوند. دارای 300 تن سکنه. آب آن از رود خانه قزقان چای. محصول آنجا غلات، بنشن، قلمستان. شغل اهالی زراعت و راه آن مالرو است و عده ای برای تأمین معاش بمازندران میروند. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 1)

لغت نامه دهخدا

لسه بال

(لُ سَ / سِ)

به لهجۀ طبری، زمین آب دار

لغت نامه دهخدا

لله باغ

(لَ لَ بُ)

موضعی به فندرسک (استرآباد) که آن را آقامحمدآباد گویند. (مازندران و استرآباد رابینو بخش انگلیسی ص 128)

لغت نامه دهخدا

گله بان

(گَ لَ / لِ / گَلْ لَ / لِ)

نگهبان گله و شبان. (آنندراج). چوپان:
دوان آمدش گله بانی به پیش
به دل گفت دارای فرخنده کیش.
سعدی (بوستان).
چوبی بزرگ به رسم گله بانان به دست گرفته. (انیس الطالبین نسخۀ خطی مؤلف ص 34)

لغت نامه دهخدا

گله بان

(گَ لَ / لِ بَ)

دهی است از دهستان یکانات بخش مرکزی شهرستان مرند که در 24هزارگزی شمال باختری مرند و 9هزارگزی راه شوسۀ مرند به خوی واقع شده است. هوای آن سرد و سکنۀ آن 790 تن میباشد. آب آنجا از چشمه و قنات تأمین میشود. محصول آن غلات، پنبه، کرچک، حبوبات و شغل اهالی زراعت و گله داری و راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4)

لغت نامه دهخدا

سخن باف

(نَ)

مجازاً، شاعر ماهر:
نه مرد لافم خاقانی سخن بافم
که روح قدس تند تار و پود اشعارم.
خاقانی

لغت نامه دهخدا

خله بان

(خُ / خَ لَ / لِ)

هر یک ازپاروزنان قایق یا کشتی خرد. (یادداشت بخط مؤلف)

لغت نامه دهخدا

حله باف

(دی دَ / دِ)

بافندۀ حله:
تا صبا شد حله باف و ابر شد گوهرفشان
هیچ لعبت در چمن خالی ز طوق و یاره نیست.
کمال الدین اسماعیل